ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

Η δεύτερη ημέρα μάς βρίσκει on the road με κατεύθυνση το νομό Λακωνίας και πιο συγκεκριμένα ένα από τα πιο ρομαντικά μέρη της Ελλάδας, τη Μονεμβάσια.

Είτε είναι η πρώτη σου φορά είτε έχεις ξανάρθει στο παρελθόν, η θέα του επιβλητικού βράχου παραμένει συγκλονιστικό θέαμα. Αφήνουμε το αυτοκίνητο έξω από την καστροπολιτεία (δεν επιτρέπονται αυτοκίνητα) και περπατάμε στον πλακόστρωτο κεντρικό δρόμο, τη Μέση Οδό των Βυζαντινών. Δε μοιάζει για Οκτώβριο. Όλα τα μαγαζάκια δεξιά και αριστερά είναι ανοιχτά και σφύζουν από ζωή. Τουρίστες απολαμβάνουν το φαγητό τους στα εστιατόρια, ντόπιοι γελούν και συνομιλούν δυνατά, ενώ, γάτες κάνουν την εμφάνισή τους εκείνη ακριβώς τη στιγμή που φωτογραφίζεις κάποια όμορφη γωνίτσα και γίνονται οι «πρωταγωνιστές» στο κάδρο σου.

Εδώ, το μυστικό είναι να μην πάρεις χάρτη και απλά να περιπλανηθείς πρώτα στην Άνω Πόλη και μετά να κατηφορίσεις μέχρι την κάτω πόλη και την μεγάλη πλατεία-τάπια. Λίγο πριν φύγουμε, κάνουμε μια πρωινή βόλτα στα θαλάσσια τείχη για να «ρουφήξουμε» ιώδιο και να θαυμάσουμε για λίγο ακόμα την καστροπολιτεία που δε μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Μονεμβάσια, θα επιστρέψουμε. Αυτό είναι σίγουρο!

Τρίτη ημέρα του ταξιδιού μας και το τοπίο στη διαδρομή αρχίσει να γίνεται λίγο πιο… άγριο και πιο ξερό. Πλησιάζουμε στα χώματα της Μάνης, ένα τόπο που αγαπάμε πολύ. Εδώ και εκεί ξεπετάγονται μανιάτικοι πύργοι στη διαδρομή μας και μας επιβεβαιώνουν πως πλησιάζουμε στο σημερινό μας προορισμό.

Πρώτη στάση, τα Σπήλαια του Διρού, ένα από τα πιο ξεχωριστά σπήλαια του κόσμου. Ο κος Πέτρος, ο βαρκάρης μας, με τα καλαμπούρια του αλλά και τις πληροφορίες που μας δίνει, κάνει τη διαδρομή ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.

Επόμενη στάση η Αρεόπολη με τις μπουκαμβίλιες της και τα όμορφα μπαράκια που έχουν ταιριάξει τόσο αρμονικά με την χαρακτηριστική μανιάτικη αρχιτεκτονική. Εδώ, ξέρουμε πως θα επιστρέψουμε το βράδυ και πάλι για να δοκιμάσουμε ωραία κοκτέιλ.

Συνεχίζουμε προς το Λιμένι με τους πύργους πετρόκτιστα σπιτάκια. Καθόμαστε για φαγητό και για… πολλές φωτογραφίες. Το ηλιοβασίλεμα μας βρίσκει να κοιτάμε σαν υπνωτισμένοι τη θάλασσα και τον ήλιο που «βουτάει» σιγά σιγά μέσα της.

Η τέταρτη ημέρα μάς βρίσκει γεμάτους ενέργεια! Αφήνουμε το νομό Λακωνίας με κατεύθυνση τη Μεσσηνία. Πρώτη στάση το λιμανάκι της Καρδαμύλης, δεύτερη στάση καφές με θέα σε μία από τις πιο όμορφες καφετέριες της περιοχής, το Aquarella Bar. Αναβαίνουμε στην Παλιά Καρδαμύλη για φωτογραφίες στα παραδοσιακά πυργόσπιτα. Βρισκόμαστε στην μεσσηνιακή Μάνη άλλωστε! Μπαίνουμε και πάλι στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση την πρωτεύουσα της Μεσσηνίας, την Καλαμάτα. Στο δρόμο γνωρίζουμε την κυρία Ευσταθία η οποία μας τραβάει από μακριά την προσοχή γιατί ακόμα πλέκει χρησιμοποιώντας ρόκα και αδράχτι!

Από μακριά φαίνεται η κοσμοπολίτισσα πρωτεύουσα. Η πρώτη στάση είναι στον Ιππικό Όμιλο Καλαμάτας όπου εκεί ζούμε μια ξεχωριστή εμπειρία. Κολυμπάμε με άλογα στη θάλασσα και τρέχουμε κατά μήκος της παραλίας. Το θέαμα είναι μαγικό. Ο Νικόλας, υπεύθυνος του Ομίλου δε μας αφήνει να φύγουμε. Έχει ετοιμάσει μεγάλο τραπέζι για οικογένεια και φίλους και θέλει να μείνουμε και εμείς για φαγητό. Δε χαλάμε χατήρι. Αυτή είναι άλλωστε η μεσσηνιακή φιλοξενία!

Η Καλαμάτα τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται συνεχώς. Κάνουμε μια βόλτα στη Ναυαρίνου, τη παραλιακή οδό της αλλά ξέρουμε πως το Φθινόπωρο όλη η ζωή βρίσκεται στην πλατεία Αριστομένους με τα αμέτρητα καφέ μπαρ και γύρω από την πλατεία 23ης Μαρτίου με τα εστιατόρια.  Η πόλη είναι γεμάτη κόσμο και κυρίως φοιτητές που καταφέρνουν να την κρατούν νέα και ζωντανή. Καθώς ο ήλιος πέφτει είμαστε έτοιμοι για τη nightlife της πρωτεύουσας.

Η πέμπτη ημέρα μάς βρίσκει να θαυμάζουμε την ανατολή του ηλίου πάνω από τη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας, δίπλα ακριβώς από τη Βοϊδοκοιλιά, μιας από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες της χώρας μας. Μόνο που σήμερα η παραλία «ανήκει» στους αθλητές του #NavarinoChallenge οι οποίοι έχουν την τύχη να τρέξουν στην αμμουδιά της και να απολαύσουν το μαγικό αυτό θέαμα.

Η βόλτα μας συνεχίζεται στο γραφικό παραθαλάσσιο χωριουδάκι της Πύλου ενώ στη συνέχεια βγάζουμε φωτογραφίες με θέα το μπούρτζι στο κάστρο της Μεθώνης. Μια στάση στο λιμανάκι της για καφέ και το βράδυ ανηφορίζουμε για το ορεινό χωριό Βλαχόπουλο. Εκεί μαζί με το Σύλλογο Γυναικών του χωριού θα μάθουμε πως γίνονται τα λαλάγγια, οι λαλαγγίδες με πετιμέζι και οι τηγανητές ελιές. Άλλωστε, είμαστε στην Μεσσηνία, εδώ που παράγεται το φημισμένο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.

Φτάσαμε στην έκτη ημέρα του ταξιδιού μας και είναι η ώρα να απολαύσουμε λίγο περισσότερο πράσινο. Κατευθυνόμαστε προς τον ποταμό Νέδα για να βουτήξουμε στα νερά του. Η διαδρομή μέχρι τον μεγάλο καταρράκτη είναι υπέροχη και η βουτιά στο νερό αναζωογονητική.

Η ώρα όμως περνάει και ο νομός Ηλείας μας περιμένει. Επόμενη στάση η λίμνη Καϊάφα. Η ηρεμία που εκπέμπει είναι ό,τι πρέπει για να μας ξεκουράσει και να πάρει από πάνω μας όλη την ένταση της ημέρας. Λίγο πιο πέρα απλώνεται μπροστά μας η τεράστια παραλία του Καϊάφα με το πευκόδοσος και τον εγκαταλελειμμένο σιδηροδρομικό σταθμό και τις ράγες του τρένου που περνούν τόσο κοντά στη θάλασσα. Το θέαμα είναι εξίσου όμορφο και το ηλιοβασίλεμα του δίνει τη μαγεία που χρειάζεται.

Η έβδομη ημέρα, μάς βρίσκει στο δρόμο για την Αρχαία Ολυμπία. Εκεί, κάπου μεταξύ του ναού της Ήρας και του Φιλίππειου χαλαρώνουμε βλέποντας τον κόσμο να περνά βιαστικά από μπροστά μας και τα καφέ φυλλαράκια να πέφτουν νωχελικά από τα δέντρα.

Ξανά στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση το κέντρο της Πελοποννήσου, την Αρκαδία. Το τοπίο αλλάζει εντελώς και, επιτέλους, νιώθουμε πως ήρθε το φθινόπωρο. Τα κατακίτρινα φυλλαράκια των δέντρων μας καλωσορίζουν και σταματάμε κάθε λίγο για φωτογραφίες.

Ο δρόμος, μάς βγαζει στην όμορφη Δημητσάνα για να απολαύσουμε το καφεδάκι μας σε ένα από τα μαγαζάκια στο κέντρο, να δοκιμάσουμε ντόπιες γεύσεις και να επισκεφθούμε το Mουσείο Yδροκίνησης. Άλλωστε, η Δημητσάνα φημίζεται για τα νερά της.

Η όγδοη ημέρα του roadtrip μας είναι αφιερώνη στα Αρκαδικά χωριουδάκια.

Το village hopping ξεκινάει από την όμορφη Καρύταινα με το κάστρο της στην κορυφή του λόφου. Συνεχίζουμε προς την Στεμνίτσα για τον πρώτο καφέ της ημέρας και προχωράμε για την ήσυχη Ζάτουνα. Στα Λαγκάδια είναι η ώρα του φαγητού και του παραδοσιακού καφέ στη χόβολη, ενώ, η τελευταία μας στάση είναι το γνωστό χωριό της Βυτίνας.

Ένατη ημέρα on the road και σήμερα η περιπλάνησή μας ξεκίνησε από τη Βυτίνα! Αν και καθημερινή, τα δρομάκια της σφύζουν από ζωή και από τα ταβερνάκια οι μυρωδιές γαργαλούν τη μύτη μας. Highlight όμως της περιοχής είναι το παρκάκι ή αλλιώς δασάκι του Όθωνα, μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από την μικρή πόλη. Μια μικρή όαση πρασίνου με πανύψηλα δέντρα και ηρεμία.

Λίγο πριν φύγουμε περνάμε από το Δρόμο της Αγάπης και κατευθυνόμαστε προς τη λίμνη Στυμφαλία και το Μουσείο Περιβάλλοντος της περιοχής. Καθώς η λίμνη έχει στεγνώσει για τα καλά καταφέρνουμε να την περπατήσουμε και να βγάλουμε καταπληκτικές φωτογραφίες,

Η ημέρα μας ολοκληρώνεται με τον καλύτερο τρόπο. Λίγο πιο έξω από τη Νεμέα δοκιμάζουμε φανταστικές ποικιλίες κρασιών στο Semeli winery και περιπλανιόμαστε στις ατελείωτες εκτάσεις αμπελιών.

Δέκατη και τελευταία ημέρα βόλτα στα Καλάβρυτα και το Διακοφτό με τον γνωστό «οδοντωτό». Τα πλακόστρωτα δρομάκια του κέντρου για κάποιο λόγος μας θυμίζουν έντονα χειμωνιάτικο τοπίο και εμείς ανυπομονούμε να κρυώσει επιτέλους σιγά σιγά ο καιρός.